Op het perron staan mensen met hun spullen
De dingen die ze vandaag hebben gedaan
En er is weinig te verhullen
Zo vlak voor het slapen gaan.
Ik hoor de locomotief al stomen
Ik kijk hoe het perron vervaagd
En hoe dichter we bij de poorten komen
Hoe sneller het landschap vertraagd.
Er hangen nog wat knofjes in het bagagerek
Er ligt nog wat meel verspreid op de vloer
Alleen nog jouw laken dat mijn lijf bedekt
Vandaag neem ik eens geen retour.
Ik blijf zitten in de paarse bomen
Zwem verder in het gouden meer
Doe alles wat onmogelijk voor doet komen
En daarna doe ik het nog een keer
Net zo lang totdat jij weer mee zal reizen
Samen in die coupe dingen doen die niet kunnen
En de enige manier om dat weer te bereiken
Is het gewoon wat tijd te gunnen
Zodat alles wat is gewoon weer kan zijn
Zodat alles wat komt gewoon weer kan komen
Zodat we in deze trein
Weer samen zullen dromen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten